Phan Thiel

Kwart over vijf gaat de wekker en we zitten om half zeven weer in de bus. De bus is gemaakt en we zijn blij dat we weer onze busboy zien. Hij lijkt op die pianist Bibi. Vandaag is het nieuwjaar en dan is het gebruikelijk dat je elkaar een rood envelopje met wat geld erin geeft. Wij hebben gisteren in de bus geld opgehaald voor de chauffeur, gids en busboy. Dit wordt aan ze overhandigd. Wij krijgen van hun ook allemaal een envelopje terug. Ook de reisleider heeft voor ons een precentje een koelkastmagneetje en je gelooft het niet we zingen met z'n alle happy new yaer van abba uit volle borst om rond zeven uur. De stemming zit erin. Vandaag gaan we naar een resort waar we drie nachten blijven. Onderweg stoppen we bij zandduinen. Dit is het droogste stukje Vietnam en het wordt ook wel de sahara van Vietnam genoemd. Het zand is bloedheet en ik besluit om niet die duinen op te lopen. In plaats daarvan ga ik even in een hangmat liggen. Die zie je veel bij stopplaatsen. Er staan ook allelei kinderen die je aanbieden om met jou de heuvel op te lopen en dan op een stuk plastic samen met jou de heuvel weer af te glijden. Rond twee uur zijn we er al. Nu even niets meer. Vandaag morgen en overmorgen zijn stranddagen. We hebben een heel leuk strandhuisje met een veranda aan de voorkant waar je lekker in de schaduw kan zitten. Kan ik eindelijk aan mijn boek beginnen.